Terug op school

Mijn leerkrachten hadden gemerkt dat ik regelmatig ziek was . Na een tijdje was ik terug op school. De meester wou in de pauze dat ik even in de klas moest blijven.  Ik was ongerust, over een paar weken kregen we ons paasrapport, misschien was dat heel slecht. De les begon, ik probeerde me echt te concentreren maar dat lukte niet. De bel was gegaan, iedereen ging naar buiten behalve ik niet. De meester stond bij de deur en toen het lokaal leeg was begonnen we rustig te praten. Mijn leerkrachten hadden gemerkt dat ik regelmatig ziek was. Hij zei dat ik regelmatig ziek was en dat mijn moeder altijd schreef dat ik hoofdpijn had. Ik zei dat ik een hersenschudding had gehad omdat ik van de trap gevallen was. Hij zei dat ik nogal eens van school veranderd ben. Ik zei omdat mijn moeder een andere baan kreeg. Het ging niet over mijn rapport, de meester wilde gewoon weten op welke scholen dat ik had gezeten. Hij vroeg over mijn vader, ik zei dat mijn ouders gescheiden waren toen ik een baby was. De meester zei dat mijn moeder er alleen voor staat. Ik zei dat ik mijn moeder veel meehielp, mijn broertje naar de crèche brengen en halen en ik pas op hem tot mijn moeder thuiskomt. Hij zei dat het echt een prestatie was van mij en van mijn moeder, want die had een druk leven; een baan, de verzorging van twee kinderen Ik voelde me bijna helemaal op mijn gemak. Ik mocht hulp vragen aan hem, ik dacht eerst met mijn huiswerk ofzo maar hij bedoelde met alles. Hij had mijn blauwe plekken op mijn arm gezien en pakte mijn arm. Ik zei dat ik stoeide met mijn broertje en toen viel ik tegen een kast. Samen liepen we de klas uit. Ik voelde mijn tranen opkomen. Waarom moest ik altijd huilen als er iemand aardig voor mij was?