Enkele reis Den Haag

Op een daag was ik zo erg mishandeld dat ik niet meer kon lopen door de pijn in mijn enkel. De meester probeerde me te helpen en wou mijn enkel te verbinden. Eventjes vergat ik al mijn blauwe plekken, waardoor ik mijn broekspijpen omhoog deed. Mijn meester zag mijn alle blauwe plekken. Mijn meester wist dat ik thuis mishandeld werd. Alle puzzelstukjes vielen bij mijn meester op. Hierna ging ik niet meer naar school. Mijn moeder begon zich langzaam te beseffen dat de meester achter de problemen thuiskwam. We verhuisden naar een veilig en nieuwe plek. We verhuisden naar Leiden, waar de mishandelingen kon doorgaan. In Leiden kent niemand ons, daar had niemand vermoedens dat ik thuis mishandeld werd door mijn moeder. Michiel ging naar Amerika met zijn vader tijdens de paasvakantie. In het nieuwe huis werd ik weer mishandeld. Ik besloot om mijn spullen te pakken en terug naar Den Haag te gaan .Ik belde Michiel vanuit een telefooncel om te laten weten dat ik thuis mishandeld werd. Ik wist dat ik bij Michiel thuis opgevangen kon worden en ik besloot dan ook om Michiels huis te gaan…

Terug op school

Mijn leerkrachten hadden gemerkt dat ik regelmatig ziek was . Na een tijdje was ik terug op school. De meester wou in de pauze dat ik even in de klas moest blijven.  Ik was ongerust, over een paar weken kregen we ons paasrapport, misschien was dat heel slecht. De les begon, ik probeerde me echt te concentreren maar dat lukte niet. De bel was gegaan, iedereen ging naar buiten behalve ik niet. De meester stond bij de deur en toen het lokaal leeg was begonnen we rustig te praten. Mijn leerkrachten hadden gemerkt dat ik regelmatig ziek was. Hij zei dat ik regelmatig ziek was en dat mijn moeder altijd schreef dat ik hoofdpijn had. Ik zei dat ik een hersenschudding had gehad omdat ik van de trap gevallen was. Hij zei dat ik nogal eens van school veranderd ben. Ik zei omdat mijn moeder een andere baan kreeg. Het ging niet over mijn rapport, de meester wilde gewoon weten op welke scholen dat ik had gezeten. Hij vroeg over mijn vader, ik zei dat mijn ouders gescheiden waren toen ik een baby was. De meester zei dat mijn moeder er alleen voor staat. Ik zei dat ik mijn moeder veel meehielp, mijn broertje naar de crèche brengen en halen en ik pas op hem tot mijn moeder thuiskomt. Hij zei dat het echt een prestatie was van mij en van mijn moeder, want die had een druk leven; een baan, de verzorging van twee kinderen Ik voelde me bijna helemaal op mijn gemak. Ik mocht hulp vragen aan hem, ik dacht eerst met mijn huiswerk ofzo maar hij bedoelde met alles. Hij had mijn blauwe plekken op mijn arm gezien en pakte mijn arm. Ik zei dat ik stoeide met mijn broertje en toen viel ik tegen een kast. Samen liepen we de klas uit. Ik voelde mijn tranen opkomen. Waarom moest ik altijd huilen als er iemand aardig voor mij was?

Nieuwe vriend van mamma

Mijn moeder heeft een nieuwe vriend . Een paar weken al. Een tijdje geleden mistte mamma opeens honderd euro uit haar tas. Nico, zo heet-ie, had mijn mamma uit eten genomen en de volgende dag ontdekte ze dat dat geld weg was. Ze dacht dat het gepikt was in het restaurant waar ze hadden gegeten. Nico dacht dat ook. Nou, gisterenavond gingen ze weer uit en toen ze thuiskwamen dook zijn hand in mijn moeders tas, en nam wat uit en stopte het in zijn zak.  Mijn moeder was net zo blij dat ze weer een vriend had. Ik wou het aan mijn moeder vertellen, maar zoiets is nooit leuk om te vertellen. De stilte voor dat mijn moeder thuiskwam maakte me zenuwachtig. Miste mijn moeder niks uit haar tas? Even later kwam mijn moeder thuis. Mijn handen bewogen zich automatisch heen en weer, mijn blik was op de grond gericht. Ik hoorde de stappen op de trap niet; ook de deur die niet openging. Plotseling een harde hand die mijn haren vastgreep en mijn hoofd achterover rukte. Ik schreeuwde van schrik en pijn. Ik vergat zelfs mijn gezicht te beschermen. Mijn moeder sleurde me naar de keuken en mepte, sloeg, trapte. Ik kon geen kant op. Ze zei ‘smerige dief’ en ‘achterbakse rotmeid’ tegen me. Op elke woord volgde een slag. Ze dacht dat ik het geld gepikt had. Ik heb het niet gedaan, dat heb ik niet gedaan. Het is Nico schreeuwde ik. Mijn moeder draaide zich om en greep de deegroller. Ik kon mij nog net omdraaien. Ik voelde de slagen neerbeuken op mijn rug en schouders; toen een dreun op mijn hoofd…

Platte band !

Ik pakte mijn fiets, maar ik merkte dat er iets mis was. Ik had een platte band. Michiel had een fietspomp mee maar, het bleek dat er een lek in mijn band was. Michiel zei dat hij het ging fiksen. We gingen bij Michiel thuis daar lagen zijn plakspullen. Ik sprong achter hem en hij hield mijn fiets vast. Michiel deed het tuinhek open en pakte zijn plakspullen om mijn band te plakken. Het duurde eventjes maar ik kon uiteindelijk naar de crèche van Dennis gaan. Nu kwam  ik te laat bij de crèche voor Dennis. Ik vroeg aan Inneke of Dennis lastig geweest was. Dennis wou niet weg, hij wou nog efkes blijven. Ik was gerustgesteld als ik Dennis zo tevreden zag. Ze zette een glas cola voor haar. Ik had ook zo’n dorst omdat ik me moest haasten. Inneke zei dat ik altijd zo trouw mijn broertje komt halen. Ik had haar verteld dat ik te laat kwam omdat ik een platte band had. Zij zelf is ook aan zijn vriend gekomen, die had haar 2 banden doorgeprikt . Hij plakte mijn banden en nu wonen we al een jaar samen. Inneke vertelde me zo spontaan dat ik me steeds meer op mijn gemak voelde. Ik verwittigde Inneke dat ze niet vertelde aan mamma dat ik een lekke band had en te laat kwam.  Ik ging naast mijn fiets en maakte grapjes met Dennis. Wat een fijne dag eigenlijk. Ik had geen moeilijkheden met de meester over het opstel, Michiel die mijn band plakte en nu Inneke ook nog!!!

Het was weer zover

Mijn moeder was op werk, ik en mijn klein broertje Dennis waren alleen thuis. Dennis speelde met zijn blokken en ik zette de radio aan terwijl ik mijn opstel schreef dat ik morgen klaar moest hebben. Ik hoorde dat de voordeur werd dichtgeslagen, aan de stappen op de trap. Mijn moeder was terug van het werk. Mijn klein broertje Dennis liet zijn blokken aan de kant en riep “Mamma mamma”. Het gezicht van mijn moeder veranderde als ze Dennis zag. Ze was boos op mij omdat de radio aanstond en zei dat ik onze buren stoorde maar dit was helemaal niet waar, De radio stond niet zo luid. Mijn moeder ging naar de keuken en nam de radio mee en zette die onmiddellijk op een andere zender. Ik ging het speelgoed gaan opruimen van Dennis en hem in bad doen. Mijn klein broertje haalde zijn eendje en gooide zijn schoenen ook in het bad. Opeens zag ik mijn moeder in de deuropening staan, mijn moeder had alles gezien. Woedend graaide mijn moeder de schoenen van mijn broer uit mijn handen. Mijn moeder sloeg me op de wang die kwam hard aan. Dan sloeg ze mij op de andere kant. Ik probeerde de volgende slagen te ontwijken. Ik moest zeker niet gillen, anders sloeg mijn moeder nog driftiger. Ik opende mijn mond, maar er kwam geen geluid. Mijn schreeuwen werd gesmoord door de vingers die mijn keel dichtknepen. Mijn klein broertje was heel bang met zijn ogen vol schrik. Mijn moeder liet mijn keel los en ik smakte op de grond. Ik ging naar de douche, mijn handen trilden en ik veegde het bloed die uit mijn neus druppelde. Ik had striemen in mijn hals en morgen had ik gym. Ik moest weer iets verzinnen net als de vorige keer , toen ik zoveel blauwe plekken had. Ik snap niet waarom mamma alleen mij sloeg en niet Dennis. Ik probeerde mijn best te doen en mijn moeder te helpen, maar het is nooit goed. 

blauwe plek

Blauwe plekken

Auteur Anke de Vries

Uitgegeven 1992

Pagina's 179

Oorspronkelijke taal Nederlands

Genre jeugdboek

Onderwerpen Kindermishandeling, Kindertijd & Kinderleed,Moeder-dochterrelatie 

Prijzen Winnaar Kinderjury 10-12jaar 1993
Winnaar Kinderjury 13-16jaar 1993